25 سال میزبانی از زائران پیاده در خانه احیاگر غریب‌نوازی مشهدی

شاید وقتی با خودش خلوت می‌کند، از هیچ کارش به اندازه دستاوردهایی که برای زائران پیاده امام رضا(ع) داشته است، گرد رضایت بر خاطرش ننشیند. پیش از حضور دیگر گروه‌ها در جاده نیشابور و قبل از اینکه ایستگاه استقبال از زائری بخواهد قدومِ راه‌یافتگان به حریم کبریایی امام هشتم را گرامی بدارد، او در این مسیر پرچم‌دار بوده است. 

«مهدیه رحمت» میراث پدرش است تا برای خاطرِ سیدِ شهیدان بر سر و سینه بکوبند. با بازسازی ساختمان قدیمی مهدیه، آنجا می‌شود جای گرم و بالشِ نرم و سفره‌ باز مشهد برای زائران پیاده. زمانی که مردم هنوز خیلی اربعینِ عراقی‌ها را نمی‌شناسند و فرهنگِ حضور و استقبال از زائران عاشق و پاهای تاول‌زده‌ از خشونت جاده جای خودش را در پیاده‌راه‌های آخر صفر بازنکرده است.

مرد تلاشِ طرق همت می‌کند و مهدیه رحمت می‌شود محلِ امنِ میانه‌ سفر که عاشقان در راه‌مانده و برجای مانده را پذیرایی می‌کند. 25 سال است که این درِ گشاده در تمام ایام سال به زائران امامِ جان ارائه خدمت می‌کند و در میزبانی کم نمی‌گذارد. او احیاگرِ غریب‌نوازی مشهدی است که پیش از آن میزبان امام غریبان بوده است. همه هم‌محلی‌ها هم یاری‌اش می‌کنند.

فرقی نمی‌کند از کدام طیف باشند. همین‌که تپش قلبشان مِهر امام حسین(ع) را بر سینه می‌کوبد، کافی است تا جایی برای حضورشان در میان خادمانِ حسینیِ مهدیه خالی باشد. سفره‌ای مدام و کریمانه تا میهمانانِ حضرت رضا (ع) خستگی بگیرند و رضا باشند و دعایش را به جان کسی کنند که زائردوستی‌اش زبانزد است. همت این مرد وقتی مغتنم‌تر است که جای خالی ستاد استقبال از زائر سازمان‌های دیگر را هم پر می‌کند؛ زمانی که با همراهی مردمانِ همدلِ طرق به فریاد زائران پیاده می‌رسند. 

25 سال است که این درِ گشاده در تمام ایام سال به زائران امامِ جان ارائه خدمت می‌کند و در میزبانی کم نمی‌گذارد

آن هنگام که برف سنگین مشهد خون را در رگ هر موجود زنده‌ای منجمد می‌کند، آن‌ها تمام اماکن ممکنِ اسکان در طرق را برای زائران تجهیز می‌کنند تا هیچ زائری بی‌سقف نماند.شورای معتمدین طرق در سال92 از دیگر ره‌آوردهای عمر هفتاد‌ساله‌اش است و چه خوب است آدم وجودش خیر باشد برای دیگران. شورایی که مرحوم حسن‌پور و او در معیت هم به راه می‌اندازند تا به مسائل و مشکلات محله‌شان رسیدگی شود و کار راه‌انداز مردم این شهرک باشند. انجمن مردم‌نهادی که او منتخب دوم آن می‌شود تا محبوبیت مردمی‌اش را هم به رخ بکشد. 

حتی زخمِ نزاع‌های کهنه‌ عفونت‌زده محله  با وساطت او و شورا مرهم می‌یابد تا منتخب مردم برای مردم کار کند. پیشه‌اش با چوب است. 20 سالی هست که چوب‌بری را تبدیل به صنایع چوب کرده‌اند تا حالا بیش از 100 نفر گرمی نان سفره‌شان بسته به فعالیت‌های او و پسرانش باشد و جوانان منطقه طرق هم از این سرمایه بی‌بهره نمانند. عضو هیئت‌امنای خیریه امام رضا(ع) هم هست. 

هرجا عملِ خیری انتظار صاحبش را می‌کشد، او حضور دارد تا مرد نیک‌نام و نیک‌خو و نیک‌سیرت منطقه باشد. در همه کارهای خیر می‌توانند روی او و مجموعه‌اش حساب کنند.با جا پای پدر نیک‌اندیشش گذارده و محبوبِ مردمی است که کار خوب و دلِ خوب و نفسِ سالم را خوب می‌فهمند. مردی که روی حرفش ایستاده: «با هم دوست باشیم و برای هم بمیریم». مقدرعلی خاکسار، متولد1331.